Je Parmezaanse kaas is waarschijnlijk zaagsel. Hier leest u hoe u de echte dingen kunt vinden

Inhoudsopgave:

Video: Je Parmezaanse kaas is waarschijnlijk zaagsel. Hier leest u hoe u de echte dingen kunt vinden

Video: Je Parmezaanse kaas is waarschijnlijk zaagsel. Hier leest u hoe u de echte dingen kunt vinden
Video: Is there really wood pulp and sawdust in your Parmesan cheese? 2024, Maart
Je Parmezaanse kaas is waarschijnlijk zaagsel. Hier leest u hoe u de echte dingen kunt vinden
Je Parmezaanse kaas is waarschijnlijk zaagsel. Hier leest u hoe u de echte dingen kunt vinden
Anonim

De eerste keer dat ik Parmezaanse kaas had, was ik 26 jaar oud.

Nee, ik ben niet opgevoed door wolven. Mijn ouders voedden me zelfs een lot van pasta toen ik opgroeide.

Ik ben gewoon een slachtoffer van de lakse etiketteringswetgeving van Amerika - en dat is meer dan waarschijnlijk ook het geval.

Laat het me uitleggen.

Je kaas kan een bedrieger zijn. Dit is waarom

"Parmigiano-Reggiano" - dat wil zeggen, de originele, echte Parmezaanse kaas, zoals het in zijn geboorteland Italiaans wordt genoemd - "mag slechts drie zeer eenvoudige ingrediënten bevatten: melk (geproduceerd in de regio Parma / Reggio en minder dan 20 uur van van koe tot kaas), zout en stremsel (een natuurlijk enzym uit de darm van de kalf)."

Dus schrijft Larry Olmsted in Forbes, waar hij de ongebreidelde voedselfraude begint te beschrijven die hij volledig verkent in zijn (fascinerende) boek, "Real Food / Fake Food."

In het buitenland moeten voedingsmiddelen aan strikte richtlijnen voldoen om het voorrecht te verdienen om plaatsgebonden namen zoals Parmigiano-Reggiano of Champagne op hun etiketten af te drukken.

Maar het gaat niet alleen om de locatie. De overheid controleert ook de ingewikkelde details van hoe deze producten worden gemaakt - soms tot aan het soort vee dat melk mag produceren of, zoals Olmsted aangeeft, de maximale afstand tussen de koeien en de melkfabriek.

Deze richtlijnen zijn gebaseerd op de geschiedenis van een item en concretiseren de manier waarop de dingen al honderden of zelfs duizenden jaren zijn gedaan.

Dit betekent dat wanneer u deze voedingsmiddelen koopt in hun geboorteland, u veel weet over het product dat u krijgt. De naam is een heuristiek voor kwaliteit.

Maar hier in de VS kunnen bedrijven wegkomen met het gebruik van oude namen zonder de oude praktijken na te volgen. Onze etiketteringswetgeving bevoordeelt de fabrikant en dwaalt aan de kant van verkoopbaarheid boven duidelijkheid. Dit is de reden waarom veel vaak gebruikte etiketteringstermen, zoals 'natuurlijk', eigenlijk niets betekenen.

In "Real Food / Fake Food" onthult Olmsted hoe dergelijke etiketteringsachterpoortjes de Amerikanen hebben beroofd van het ervaren van de beste versies van een groot aantal ogenschijnlijk veel voorkomende voedingsmiddelen, waaronder honing, olijfolie, balsamicoazijn en meer.

Voorbeeld: misschien wel de meest bekende versie van 'Parmezaanse kaas' in Amerika, Kraft's voorgeraspte, groene-kan-iteratie.

Deze kaas bevat additieven, zoals cellulosepoeder en kaliumsorbaat, die "volledig illegaal" zijn in de productie van echte Parmigiano-Reggiano, zoals Olmsted aangeeft.

Het resultaat? Een heel land dat geen idee heeft van hoe echte Parmezaanse kaas zou moeten smaken.

"Het is ver genoeg van het echte werk dat Kraft legaal werd gedwongen om te stoppen met de verkoop van zijn kaas met het label Parmezaanse kaas in Europa."

Waarom komt het er echt toe?

Dus, waarom ga ik over de etiketteringswetgeving van andere landen? Wat is in hemelsnaam het verschil tussen kaas van koeien in Frankrijk en kaas van koeien in Wisconsin?

Het gaat niet zozeer om de plaats, maar om het proces. En over eerlijkheid in marketing. En krijgen waar je voor betaalt.

Hier is waarom je het je zou moeten schelen als je kaas een bedrieger is.

1. Het echte werk is veel beter

Als je echt gelooft dat Parmezaanse kaas zaagsel is in een groen blikje of Zwitserse kaas kent, alleen als het plasticachtige, met gaten gevulde blok in de delicatessenwinkel, mis je een ervaring waarvan ik vast geloof dat het een geboorterecht is: het eten van echte kaas.

Geloof me met dit. Het is zo goed. GEWELDIG.

2. Het kan ook een stuk beter voor u zijn

Misschien bent u tevreden met uw Kraft-Amerikaanse singles en niet-gekoeld "kaasvoer".

En weet je, deze bewerkte, huishoudelijke producten zijn een stuk goedkoper dan het winkelen in de gastronomische kaasbak. Waarom zou je jezelf verwennen en een goede zaak verpesten voor je portemonnee?

Welnu, als u de gezondheid van uw lichaam en uw bankrekening belangrijk vindt, is er nog een motivator.

Om te beginnen kan dat spul dat je in je spaghetti strooit hebben werkelijk houtkrullen erin. (Hé, het smaakt tenminste zoals het is.)

Wanneer u een echt product koopt, weet u precies wat erin zit en hoe het is gemaakt.

En dat betekent dat u waarschijnlijk niet per ongeluk vreemde voorwerpen, vulstoffen of dubieuze synthetische chemicaliën binnenkrijgt.

3. Je krijgt waar je voor betaalt

Zo-zo-kaas kopen omdat het goedkoop en goed genoeg is, is één ding, en er is geen schande in. Als je die beslissing opzettelijk neemt en weet wat je krijgt, ben ik 100% aan boord. Deze is De Penny Hoarder immers.

Het lastige ding - en degene die me stoort - is wanneer je bereid bent om meer te betalen voor "de goede dingen" en uiteindelijk, buiten je eigen schuld, extra geld uitgooit voor wat een fraude blijkt te zijn.

Als je de extra cheddar aan chique kaas wilt uitgeven, moet je er zeker van zijn dat je het authentieke artikel krijgt.

Anders is het een totale verspilling - om maar te zwijgen van het feit dat het valse reclame is, eenvoudig en duidelijk.

Je geeft geld uit voor een product dat je een belofte belooft waarvan je niet eens weet dat je het mist. Je zou woedend moeten zijn!

Hoe weet je of deze Gourmet-kazen authentiek zijn?

Dus, klaar om te leren hoe je de echte deal kunt identificeren als je de volgende keer op de markt bent voor een zuivelfabriek?

Laten we ingaan.

Parmigiano-Reggiano

Ik begin met Parmigiano-Reggiano omdat deze kaas mijn eigen wake-up-oproep voor real-food was. En wat een wake-up!
Ik begin met Parmigiano-Reggiano omdat deze kaas mijn eigen wake-up-oproep voor real-food was. En wat een wake-up!

Het blijkt dat Parmigiano-Reggiano dat heeft gedaan niets te maken met de rotzooi die ik mijn penne opgroeide. Maar zelfs de bikkelharde, met plastic omhulde "Parmezaanse kaas" die u op de markt krijgt, kan verbleken in vergelijking met de echte deal.

Hier leest u hoe u de echte dingen kunt krijgen.

Waarnaar te zoeken:

  • Parmigiano-Reggiano wordt op de korst gespeld. Dat klopt, authentieke versies van deze kaas zijn een dode weggeefactie, omdat elk afzonderlijk wiel in Parma, Italië, zijn naam heeft gekregen in de schil zoals deze.

    Afhankelijk van de grootte van de wedge die je koopt, zie je mogelijk geen van beide woorden in zijn geheel … maar als de korst een andere naam bevat, of helemaal niet is gemarkeerd, kun je erop vertrouwen dat het geen echte Parmigiano-Reggiano is. Grana Padano en Pecorino Romano zijn frequente vervangers en goede kazen, maar geen van beide heeft de authentieke naam Parmigiano-Reggiano verdiend, "The King of Cheeses."

Mozzarella

Eerste dingen eerst: het is vrij onwaarschijnlijk dat je echte buffelmozzarella krijgt, of Mozzarella di Bufala Campana, in een Amerikaanse supermarkt.
Eerste dingen eerst: het is vrij onwaarschijnlijk dat je echte buffelmozzarella krijgt, of Mozzarella di Bufala Campana, in een Amerikaanse supermarkt.

Historisch gezien is mozzarella, dat zuurder is en een totaal ander smaakprofiel heeft dan wat je gewend bent in je lasagne, gemaakt van echte buffelmelk in de moerassen tussen Rome en Napels. Het is ook het beste om het vers en dichtbij de bron te consumeren.

Maar je kunt nog steeds beter doen dan de versnipperde dingen die je in Pizza Lunchables vindt.

Waarnaar te zoeken:

  • Het moet in water worden verpakt. Door zijn unieke samenstelling van de wrongel, blijft authentieke mozzarella het best ondergedompeld. Hoewel je fatsoenlijke versies kunt vinden die worden verkocht als een pre-sliced log of een vacuümverpakte set van 'parels', zal het nog steeds niet zo goed zijn als die verrukkelijke zwevende klodders .
  • Vermijd laag-vochtige, gedeeltelijk afgeroomde, 2% en andere kwalificaties. Deze receptwijzigingen worden doorgevoerd om de houdbaarheid van het product te verlengen. Dit klinkt als een goede zaak, maar het is waarschijnlijker dat je lunchboxsnarijkaas krijgt dan zachte, kussenachtige mozzarella-lekkernijen.

Manchego

Als je het laatste decennium zoveel hebt gelopen door een tapasrestaurant, dan weet je dat deze Spaanse kaas een serieus moment heeft.
Als je het laatste decennium zoveel hebt gelopen door een tapasrestaurant, dan weet je dat deze Spaanse kaas een serieus moment heeft.

En met een goede reden. Met smaakkenmerken, gaande van geroosterde noten tot karamel en butterscotch, is Manchego net zo complex en intrigerend als ronduit heerlijk. Om nog maar te zwijgen van het feit dat het mijn persoonlijke favoriet is.

Het is ook een van de meest vervalste kaassoorten ter wereld, volgens Deli Market News. Hier leest u hoe u de echte dingen kunt leren kennen.

Waarnaar te zoeken:

  • Real Manchego is enkel en alleen gemaakt in La Mancha, Spanje, van de melk van het Manchega-schaap dat er rondzwemt. Het allereerste dat u hoeft te doen, is het etiket controleren om te zien waar het vandaan komt. Als het geen kaas van schapenmelk is uit La Mancha, is het niet Manchego .
  • De korst varieert van geel / beige tot bruin en heeft een opvallend visgraatpatroon. Dit gaat blijkbaar terug tot het moment waarop herders honderden jaren geleden de hokken in helften op leeftijd brachten door herders. Best netjes!
  • Uw kaas moet lijken op een wig gesneden uit een wiel, want zo worden deze kazen exclusief in hun plaats van herkomst vervaardigd. De wielen hebben een BOB-stempel, maar het is onwaarschijnlijk dat u het op uw voorgesneden gedeelte ziet.

feta

Ik ken zoveel mensen die zich behoorlijk (ツ) / ¯ voelen over fetakaas. Als ik het supermarktras ooit zou hebben gegeten, zou ik het volledig begrijpen.
Ik ken zoveel mensen die zich behoorlijk (ツ) / ¯ voelen over fetakaas. Als ik het supermarktras ooit zou hebben gegeten, zou ik het volledig begrijpen.

Authentieke feta is een heel ander balspel. Het is schrikbarend veelzijdig en heerlijk genoeg om alles op zichzelf te eten, of misschien met een simpele motregen van (echte) olijfolie - precies zoals de Grieken het doen.

Waarnaar te zoeken:

  • Echte feta is niet gemaakt met koemelk. Traditionele, authentieke Griekse fetas worden voornamelijk gemaakt met schapenmelk en misschien wat geitenmelk erbij .
  • Het wordt niet vooraf afgebrokkeld verkocht. Tenminste de goede dingen zijn meestal niet. Zoek in plaats daarvan naar een massief blok of zelfs een afgeronde wig, die de veroudering van het vat aangeeft. Het oppervlak van de kaas moet worden bezaaid met een paar gaten, maar deze mogen niet uit elkaar vallen.

Emmenthaler (Zwitsers)

Het krijgen van echte Zwitserse kaas is ingewikkeld en verwarrend, en geen verrassing. We hebben de lange en legendarische kaasgeschiedenis van een heel land overgenomen en dit tot één enkel woord samengevat, dat staat voor een niet-overal-bijna-zo-goed-imitatieproduct - namelijk, milde, witte, in eigen land gemaakte "Zwitserse" kaas gevuld met gaten.
Het krijgen van echte Zwitserse kaas is ingewikkeld en verwarrend, en geen verrassing. We hebben de lange en legendarische kaasgeschiedenis van een heel land overgenomen en dit tot één enkel woord samengevat, dat staat voor een niet-overal-bijna-zo-goed-imitatieproduct - namelijk, milde, witte, in eigen land gemaakte "Zwitserse" kaas gevuld met gaten.

In feite is de overgrote meerderheid van de kaas gemaakt in Zwitserland niet doen hebben gaten in hen. De opmerkelijke uitzondering is Emmentaler, waar onze "Zwitserse" kaas op is gebaseerd maar waar geen kaars voor is.

Als je echt van Alpine-geluk wilt genieten, moet je wat onderzoek doen.

Waarnaar te zoeken:

  • Bereik kazen die feitelijk uit Zwitserland komen zonder "Zwitserland" op het etiket. Als iets generiek wordt gebrandmerkt als "Zwitserse" kaas, is het waarschijnlijk allesbehalve.

    Zoek in plaats daarvan naar de plaats van herkomst om te zien of de kaas is geïmporteerd uit Zwitserland. Zwitserse kazen zijn er in allerlei variëteiten - sommige gebruikelijke (en heerlijke) opties zijn onder meer Gruyere, raclette en Appenzeller.

    Natuurlijk bestaat het gevaar dat je Gruyere tegenkomt die eigenlijk een huiselijke Gruyere is.stijl kaas. Ik denk dat het de extra paar dollar waard is voor het echte, geïmporteerde artikel, maar zelfs de imitatie in Wisconsin is zeker beter dan het spul dat je gewend bent om je broodje ham te leggen .

Brie en Camembert

Helaas krijgt u waarschijnlijk geen echte Franse Brie of Camembert zonder een vliegticket te kopen.
Helaas krijgt u waarschijnlijk geen echte Franse Brie of Camembert zonder een vliegticket te kopen.

Dat komt omdat elk van deze kazen traditioneel wordt gemaakt van rauwe, niet-gepasteuriseerde melk en de FDA geen fan is. Het heeft sinds 1949 een richtlijn die de import van rauwe melkproducten van minder dan 60 dagen beperkt - een norm die lijkt te stijgen, en waar de meeste van deze zachte kazen niet aan voldoen.

Producenten over de hele wereld maken brie- en camembert-achtige kazen echter van gepasteuriseerde melk en sommige zijn beter dan andere. Hoewel je misschien voor de authentieke smaak naar Frankrijk moet vliegen, is dit wat je kunt doen om er zeker van te zijn dat je de juiste textuur krijgt.

Waarnaar te zoeken:

  • Zachte kazen moeten zacht zijn, maar niet te zacht. Wees niet bang om je ronde in te knijpen. Het zou een beetje moeten geven zonder te zijn - vergaan in de gedachte - zachtjes .
  • Koop een hele ronde, geen wig. Dit zorgt ervoor dat het romige, kleverige centrum zo min mogelijk is uitgedroogd, ongeacht of de kaas een import- of een binnenlands product is.

Phew! Wie wist dat winkelen voor kaas zo gecompliceerd was?

Gelukkig heb je het leuke en (al te) makkelijke gedeelte bereikt: het feitelijk opeten.

Eet smakelijk!

Jamie Cattanach (@jamiecattanach) heeft geschreven voor SELF, Ms Magazine, Roads & Kingdoms, VinePair, The Write Life, Barclaycard's Travel Blog, Prosper and Thrive en andere verkooppunten van Santander Bank. Haar schrijven richt zich op eten, wijn, reizen en zuinigheid.

Aanbevolen: